ETAP II LECZENIA UZALEŻNIENIA - KAPITULACJA (chyba jestem chory)

1. Wstepna akceptacja potrzeby otrzymywania wsparcia i pomocy z zewnatrz.
2. Podjecie decyzji o leczeniu.
3. Detoksykacja i usuniecie objawow abstynencyjnych.
4. Poprawa stanu psychicznego.
Zrozumialem, ze potrzebuje pomocy z zewnatrz. Zaczelo mi cos switac w glowie, ze to co sie wydazylo, to kontynuacja "przygody" z kokaina rozdzielona jedynie dwuletnia przerwa. Zaczalem rozumiec, ze nie moge tak jak wtedy zamknac sprawy po prostu zaprzestajac brania i cwiczac "silna wole". Zaczalem rozumiec, ze sam sobie z tym nie poradze, choc nie do konca to rozumialem, lub piszac inaczej, nie mialem pojecia na czym ta pomoc miala by polegac. Popelnialem ten sam blad co wszyscy nie znajacy problematyki uzaleznien, laczac to z "silna wola". A gdyby to byla kwestia silnej woli, to niby jak ktos z zewnatrz mialby ja we mnie wzmocnic. Poniewaz i tak mialem umowiona kontrolna wizyte u psychiatry (trafilem do niego trzy tygodnie wczesniej, jeszcze biorac dopalacze, chcac sie leczyc z depresji - wtedy przepisal mi Prozac) tydzien po odstawieniu poszedlem do niego i przyznalem sie do brania Ivory i dwa lata wczesniej kokainy. On temat uzaleznien znal na pewno bardzo dobrze, jednak chcial postapic rutynowo, narkoman wiec na detoks do panstwowego szpitala psychiatrycznego. Dziekuje moim rodzicom, ze pomimo szoku jaki musieli przezyc z chwila gdy dowiedzieli sie o narkotykach, zachowali zimna krew, sprawdzili na czym polega detoks i powstrzymali mnie przed pojsciem tam. Jestem przekonany, ze gdybym tam poszedl, na detoksie zakonczylbym swoje leczenie. A detoks to nie leczenie a odtruwanie organizmu. Jest w niektorych przypadkach konieczny, np. po alkoholu czy heroinie, gdzie wystepuje silne uzaleznienie fizyczne. Po kokainie czy dopalaczach taki detoks to znecanie sie nad pacjetem. Zamkneliby mnie tam moze i do dzisiaj i przyjmowalbym witaminy i magnez, bo nic na dopalacze nie wymyslono i nikt nie wiedzialby tak naprawde co z tym dalej robic. Odtruwalbym sie witaminami nie wiadomo od czego w sytuacji kiedy juz nie wystepowaly u mnie objawy po odstawienu. Ten lekarz po prost chcial w ten sposob chyba jedynie odciac moj dostep do narkotykow. Rutyna rodzaca glupie decyzje. Choc musze przyznac, ze powiedzial, ze nie jest specjalista od uzaleznien i po krotkiej dyskusji na wszelki wypadek dal mi telefon do specjalisty terapii uzaleznien, ktory mialby mi pomoc w podjeciu decyzji ws. detoksu. Choc tyle. Nie zdazyl. Po rozmowie z przyjacielem, ktory odwiedzil mnie niespodziewanie i ktory moze nie do konca byl w stanie mi wyjasnic na czym polega terapia uzaleznien, bo ja nie bylem gotowy do przyjecia tych informacji, podjalem sam decyzje o podjeciu leczenia. Tyle ze w jakims prywatnym osrodku terapii uzaleznien, a nie na odwyku (detoksie). W jego glosie bylo tyle troski, ze postanowilem mu zaufac. To bylo dzialanie intuicyjne. To bylo po prostu niesamowice szczere z jego strony. Tak w Googlach znalazlem Jacki, gdzie natychmiast zadzwonilem i umowilem sie na pierwszy wolny termin. Nie wiem jak jest w osrodkach panstwowych. Tu poznalem kilku kolegow, ktorzy juz w takich byli. Niech wystarczy jako komentarz to, ze kolejny raz woleli przyjechac do osrodka prywatnego i mowili ze nigdy by tam nie chcieli wrocic ani nikomu by panstwowych osrodkow nie polecili. Choc na pewno nie mozna na tej podstawie generalizowac, ze wszystkie osrodki panstwowe sa zle.